این مثل معروف “خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو” را همه شنیده اند و انبوهی از مردم در زندگی روزمره این رهنمود را راهنمای عمل خود قرار می دهند. در آغاز جوانی (بیش از 45 سال پیش) تحت تاثیر شعر میرزاده عشقی قرار گرفته و هرگز آن را فراموش نکرده ام:
“من خویشتن نه همرنگ جماعت می کنم/ نی لحن خود قرین هر آهنگ می کنم/ مانم تا که بگردد همرنگ من محیط/ آن گاه ببین که چه طور همه را رنگ می کنم”.
البته قصد رنگ کردن کسی را ندارم ولی از رنگ شدن همیشه ترسیده و گریزان بوده ام. حرکت توده ها همیشه به حق و در مسیر درست نیست. اگر درست است باید همراه شد و اگر خطا بود از رسوایی نباید ترسید.
از بی رنگی اگر ترسی، رو رنگ جماعت شو
ترس تو ز رسوایی است؟ همرنگ جماعت شو!
وارسته زهر رنگی؟ رنگت نکنند خواهی؟
آویزه مکن در گوش “همرنگ جماعت شو”
96/3