از زبان یک روزه دار به یک روزه خوار
بی حال و نزار و خسته جانم، تو چرا؟
خشکیده لب و تشنه و گُشنَم، تو چرا؟
سختی بکشم، به قصد سعد است و فلاح
بی آب و خوراک از چه ماندی، تو چرا؟
(اول رمضان المبارک – خرداد 1396)
پرش به محتوا
