دسته: شعر

سه جوان به خاطر شرکت در تظاهرات آبان 98 محکوم به اعدام شدند. در پی راه افتادن توفان توییتری #اعدام_نکنید این شعر را گفتم.

اعدام بس است، دیگر اعدام نکنید
فرجام دهید، قصد جان ها نکنید
از کشتن نفس دیگران جز کینه
حاصل نشود، هرگز اعدام نکنید

99/4/26

به ادعای رییس جمهور روحانی از روز شنبه شرایط به وضعیت عادی بر می گردد

از گفت حکیم چنین بر می آید
کاین بیماری سخت به در می آید
این نکته بگفت ولی هیچ نگفت
کاین دوره ی نحس چگونه سر می آید

98/12/7

تاج است نام آن -نو عروس نه- نو ویروس
مسری بود و کشنده همچون تیفوس
عاجز زعلاج آن بقراط، هم جالینوس
امید بسیار دهند، اما تدبیر یوخ، افسوس!

98/12/5

برای گلزار، شهاب حسینی، محمود دولت آبادی و نظایر آنها

آن کو قلمش اسیر دست بندی باشد
یا هر قدمش به قید پابندی باشد
خوش خدمتی هم جزو هنرهایش باشد
شغلش که هنر نیست، “هنربندی” باشد

98/11

“اگر ما حق مردم را لگدمال می کنیم و آنها را سرکوب می کنیم، پس چرا آنها هنوز به ما رای می دهند؟” (جواد ظریف)

این نکته چه خوش گفت رندانه ظریف
در وصف تمایلات این خلق شریف
سرکوب و فساد اگر درون مایه ی ماست
علت چه بود که رای دهد باز حریف؟

98/11/18

گر 20 سال بر 2 ضربش بکنیم
شایسته نبود که عمر حسابش بکنیم
با آمدن سال 20-20 ترسایی
شاید بشود که نو نوارش بکنیم

98/10/10 – اول ژانویه 2020

بشنو زمن این مژده که جانان آمد
با چهره ی ناز و لب خندان آمد
پورزاده ی من شکفت و دنیا آمد
فرخنده قدم کوکب “کیوان” آمد

98/3/10

آن دولت امید که “برجام” گرفت
دیدی که سرانجام چه فرجام گرفت
در زیر فشار و گام های ظریف
ناکام بماند و زهر در جام گرفت

زمستان 97

در آستانه تحویل سال نو سروده شد

بدرود زمستان که بهاران در پیش است
بشکفتن گل ها  (نه خزان) در پیش است
گر تیره و سرد بُد روزگاران چندی
این کهنه رود که روز نو در پیش است

96/12/29

این شعر با توجه به نصب کلاهک های شیب دار روی پست های برق و مخابرات، پس از حضور جسورانه دختران گیسو رهانیده بر روی این گونه سکوها، سروده شده است

بر راس هرم، به یال منشور بایست
پرواز بکن، فراز هر شیب بایست
دور از تو نشیب! رو به هر باد بایست
هر گونه وزید، راسخ و بی باک بایست

96/12/5